Kultura

„Forma” to pojęcie trudne i wieloznaczne. Potocznie oznacza budowę, kształt. Każde dzieło sztuki, a więc dzieło muzyczne także, ma określoną budowę — formę, dla której materiałem są dźwięki, a wymiarem — czas.Istnieje wiele definicji formy muzycznej. Dla naszych potrzeb przyjmujemy definicję J. M. Chomińskiego:Forma muzyczna jest wypadkową współdziałania elementów muzycznych, jako środek służący do realizacji pozamuzycznej treści dzieła, to twór realizowany za pomocą zasobu środków techniki kompozytorskiej, nieroze­rwalnie związany z danym środkiem wykonawczym i typową dla niego fakturą.  Do elementów muzycznych zaliczamy: melodykę, harmonikę, rytmikę, metrum, agogikę, dynamikę, kolorystykę i artykulację.

Treść pozamuzyczna utworu najwyraźniej przejawia się w muzyce wokal­nej, gdzie jej nośnikiem jest tekst słowny; inaczej przejawia się w utworach programowych, zaopatrzonych w tytuły lub komentarz słowny; w muzyce zaś instrumentalnej jest nią ogólny wyraz emocjonalny dzieła. Treść utworu determinują konkretne warunki społeczne, ekonomiczne, kulturowe, typowe dla danej epoki historycznej, a także osobowość twórcy. Środki techniki kompozytorskiej to czynności kompozytorskie prowa­dzące do powstawania dzieła; to elementy rzemiosła.Środki wykonawcze to inaczej obsada (wokalna lub instrumentalna, solowa, zespołowa) decydująca o realnym brzmieniu dzieła.